Strona:F. Antoni Ossendowski - Gasnące ognie.djvu/36

24

GASNĄCE OGNIE

 W niej to przebywał niegdyś uczeń Chrystusa, prawie 90-letni starzec, apostoł Jan, syn Zehedejów, z Galilejskiej Betsaidy rodem, „Syn grzmotu“, jak go nazywał Zbawiciel Świata.
 Przybył tu, jako zesłaniec, po poprzedniem uwięzieniu w Rzymie i po skazaniu na śmierć we wrzącym oleju. O tem cudownem ocaleniu opowiadają Tertuljan i Hieronim.
 Na Potmosie „Syn grzmotu“ miał objawienie, zapisane w Apokalipsie.
 Jakież potężne, straszliwe obrazy przesuwały się przed oczami sędziwego Apostoła, który w parę lat później nie mógł już kazać, ograniczając się jedynie do sakramentalnego pouczania: „Dzieci moje drogie, kochajcie się wzajemnie!“
 Apokalipsa — to pierwsza księga chrześcijańskiej natchnionej poezji, płomiennej i surowej. Jak każdy utwór, porywający i przykuwający do siebie uwagę, spotkał się on był z przeciwnościami, które, zresztą, jej autorowi zgryzot nie przysporzyły, albowiem przedtem żywot swój święty zakończył w Efezie.
 Św. Jan, ukochany uczeń Chrystusa, na wyspie Patmos stworzył proroczy, potężny epos, ogarniający powszechną historję i dzieje kościoła od Nerona aż do końca świata.
 Jakaż myśl przewodnia kierowała myślą i wyobraźnią świętego autora?
 Zamierzał utwierdzić ściganych wonczas chrześcijan w wierze prawdziwej, przygotować ich do męczeństwa, lecz jednocześnie ugruntować nadzieję na zwycięstwo Mesjasza i triumf Jego nad wrogami.
 Apokalipsa stanowi formę literacką, bardzo często przez Żydów używaną. Namiętne oczekiwanie „wybranego narodu“, marzącego o odbudowie królestwa Dawidowego, żądało symboliki i tajemniczości, działającej na wyobraźnię. Mamy podobne przykłady w trzeciej księdze Ezdry, napisanej za panowania Heroda Wielkiego, lub przy Domicjanie, w księdze Enocha, której autor żył za czasów Machabeuszów. A czyż inny mają charakter takie „apokaliptyki“ jak „Testament 12 patrjarchów“, albo „Wstąpienie Mojżesza do nieba?“
 Wkrótce po śmierci św. Jana Apostoła rozeszła się pogłoska, że Apokalipsa jest dziełem świętobliwego człowieka-Jana, lecz