Niektóre z nich są to osady najstarsze, w których pierwsi koloniści w dzień pracowali na roli, a w nocy tworzyli oddziały zbrojne, walczące z napadającymi na nich Beduinami.
Mijamy te osady, przejeżdżamy przez kolonje Kfar Jecheskiel, otoczoną lasem z 50 000 drzew owocowych i winnicą, posiadającą 20 000 łoz winnych wysokich gatunków.
W pobliżu tej kolonji, na wzgórzu założono dwie nowe osady: Gewah i Kumi.
Samochód nasz staje w Gewah.
— Kolonja ta przedstawia trzeci typ osad palestyńskich. Jest to organizacja komunistyczna, nie z punktu widzenia ideologji Lenina, lecz z powodu dążeń ekonomicznych, — objaśnia p. Czaczkes. — Wszyscy członkowie tej kwucy komunistycznej należą do inteligencji, ale sam pan ujrzy wszystko i przekona się...
Wchodzimy na obszerny plac, otoczony zabudowaniami gospodarczemi i małemi domkami kolonistów. Kilka kobiet krząta się koło obory. Jedna z nich idzie ku nam na spotkanie.
Młoda, zgrabna, o śmiałej, rozumnej twarzy i spokojnych, nieco ponurych ciemnych oczach. Głowa okryta czarną chustką, zawiązaną w malowniczy węzeł. Biała bluzka, krótkie, szerokie szarawary z czarnej tkaniny, odsłaniają foremne, nagie łydki, grube trzewiki sznurowane i skarpetki osłaniają stopy.
Pan Czaczkes przedstawia mnie, mówiąc do kolonistki po hebrajsku.
Kobieta uśmiecha się uprzejmie i rozpoczyna rozmowę.
Przybyła tu z Łodzi, ukończyła gimnazjum; mówi poprawną, trochę wyszukaną, „literacką“ polszczyzną.
Zwiedzamy oborę, lecz przedtem zmuszeni jesteśmy umoczyć podeszwy obuwia w rozczynie kreoliny. W okolicy bowiem panuje zaniesiona przez Arabów choroba epidemiczna, powodująca poronienia u krów. Tymczasem mają tu bydło rasowe, wspaniale utrzymane. Dalej — obszerne kurniki, pełne śnieżno białych kur i kogutów z jaskrawemi koralowemi grzebieniami. Obok inkubatory i domki dla kurcząt.
Sąsiednia Syrja żąda nieograniczonych ilości jaj i drobiu, więc zbyt jest stale zapewniony.
