Strona:F. Antoni Ossendowski - Gasnące ognie.djvu/56

40

GASNĄCE OGNIE

 — Co to jest? — pytam.
 Szofer niedbale kiwa ręką i tonem niechętnym rzuca przez zęby:
 — Tel-Awiw...
 Jednocześnie puszcza gaz i gwałtownie pędzi naprzód.
 Chłodzący, ożywczy prąd powietrza orzeźwia mnie. Od morza zalatuje wonny powiew jego.
 Słońce złote, jaskrawe... Złote i różowe wydmy piaszczyste — ostatni gońce morza.
 Pierwsze pola uprawne!... Co za kontrasty! Ogromny traktor amerykański o piętnastu lemieszach tnie bruzdy na roli, należącej do kolonistów żydowskich. Obok kroczy Arab, wparty ogorzałemi ramionami w radło drewnianego pługa. Ten narząd nie posiada ani kawałka żelaza: tylko drewno, powiązane rzemieniami, a lemiesz — z zakrzywionego sęka. Wielbłąd, okryty kłakami wełny, wlecze za sobą ten pierwotny pług i ryczy jękliwie.
 Nie inaczej chyba cięli skibę doliny Saronu najbliżsi potomkowie Abrahama, Izaaka i Jakóba.
 Witam cię rzewnie, nieśmiertelny pługu drewniany!
 Walczysz dzielnie o swój byt i nie spocząłeś dotąd w żadnem muzeum.
 Jest w tem coś mistycznego!
 Mimowoli przychodzą mi na myśl podania, brzmiące jednakowo u wszystkich ludów i ras.
 Nieśmiertelni bogowie dali ludziom trzy przyrządy cywilizacyjne.
 Były to: pług, warsztat garncarski i przyrząd tkacki.
 I, o dziwo! Przetrwały od zamierzchłych czasów, kiedy bóstwa Egiptu, Hellady i mityczny imperator chiński, Ju, nauczyli ludzi uprawy roli, sporządzenia naczynia z gliny i przemiany włókna roślinnego na tkaninę.
 Najnowsze, najwspanialsze maszyny wynalazców angielskich, amerykańskich i niemieckich niewolniczo naśladują kształty, zawarte w „patentach“ bogów!
 Niskie, małe budynki ciągną się wpobliżu szosy.
 Biją w oczy reklamy marek benzyny, smarów, opon samochodowych, mydła, biszkoptów angielskich. Czasem szyld kawiarni lub restauracji zatrzyma na sobie wzrok podróżnika.