Strona:F. Antoni Ossendowski - Gasnące ognie.djvu/96

72

GASNĄCE OGNIE

 „Ursalimmu“ czyli Jerozolima została zdobyta ostatecznie przez Dawida, lecz dopiero Salomon uczynił z niej bogatą, kwitnącą stolicę królów żydowskich, broniących Arki Przymierza. Z tych nawet zamierzchłych czasów pozostały tu pamiątki, czczone przez Żydów i muzułmanów.
 Około 600 lat przed Narodzeniem Chrystusa biblijny Nabuchodonozor, król Babilonji, zburzył gród Dawidowy. 50 lat minęło zanim Żydzi, po zrzuceniu jarzma babilońskiego, zaczęli odbudowywać Jerozolimę. Później burze dziejowe szalały coraz częściej nad tem miastem. Zdobywali je Persowie, Egipcjanie, Syryjczycy, Rzymianie, Turcy, krzyżowi rycerze.
 Na miejscu świątyni Jehowy wznosiły się ołtarze Jowisza.
 Herod Wielki zaczął znowu odbudowywać Jerozolimę i świątynię, co doprowadzono do końca dopiero w r. 64 po Nar. Chr., a w sześć lat później, miasto zostało zdobyte przez cesarza Tytusa i zrównane z ziemią.
 Cesarz Hadrjan zamierzał uczynić z Jerozolimy główną ostoję pogaństwa w Azji i przystąpił w tym celu do odbudowy miasta. Zamiar ten spowodował rozpaczliwe powstanie Żydów, utopione we krwi przez dziesiątą legje cesarską.
 Od tego czasu Jerozolima stała się kolonją rzymską; na miejscu świątyni salomonowej stanęła inna, poświęcona Jowiszowi Kapitolijskiemu z posągiem zwycięskiego Hadriana. Żydom pod groźbą śmierci zakazany został wstęp do Jerozolimy, która otrzymała nową nazwę — Aelia Capitolina.
 Zaczynając od r. 326 naszej ery, cesarz Konstantyn Wielki dźwiga z gruzów zburzone przez Rzymian zabytki chrześcijańskie i wznosi wreszcie wspaniałą bazylikę Grobu Zbawiciela.
 Aelia Podczas ostatniego okresu burzliwej epopei Jerozolimy, która w pewnych okresach liczyła do 200 000 ludności, w mieście pozostawała liczna gmina chrześcijańska, skupiona po ukrzyżowaniu Chrystusa, dokoła apostoła Jakóba, ciotecznego brata Syna Człowieczego. Jeżeli chrześcijanie zmuszeni byli niekiedy opuszczać święty gród, to przenosili się niedaleko,