Strona:F. Antoni Ossendowski - Najwyższy lot.djvu/117

o triumfie Polski i, nie oszczędzając życia, walczył zapamiętale i zaciekle, jak niegdyś bili się z Krzyżakami-Teutonami jego waleczni przodkowie, Olczaki-Łada-Zwolińscy. W chwilach takiego zapału i gorącej wiary napisał list do matki-wdowy z przysięgą, że nie powróci do niej bez własnego „Virtuti Militari“.
 I dopełnił przysięgi...
 Z bitwy pod Makowem nie powrócił wcale.
 Przepadł bez śladu, bez wieści...
 Gdzie jest? Co się z nim stało?
 Czy legł gdzieś na moczarach z bolszewicką kulą w sercu? Czy otoczony przez licznych wrogów bronił się do ostatka, nim szable kozackie porąbały młode ciało na strzępy?
 Albo może wpadł w ręce wroga i stawiony przed sztabem armji czerwonej, z dumą odmówił wszelkich zeznań i zginął od kuli gdzieś pod ścianą brudnej chałupy?
 Czy śmiertelnie ranny, umarł na sienniku czołówki sanitarnej, nie wyrzekłszy słowa nikomu, ten jeden z tysięcy?
 Kto na te pytania da odpowiedź zrozpaczonej rodzinie i wdzięcznej Ojczyźnie?
 Nikt... nikt...
 A tymczasem, czyż nie piękną można snuć po-