uczciwości, siły i moralności. Ale Europa tego nie widzi!...
— Europejczycy dużo mówią o mechanizacji Ameryki, — zauważyła panienka.
— Mówią dużo, lecz nic z tego nie rozumieją! — zawołał Roy Wilson. — Mechanizacja jest środkiem do dobrobytu pracy, tak samo, jak dobrobyt ogólny do zdobycia szczęścia. Czem jest szczęście? Wolnością w dążeniu do rozwoju własnych upodobań, do wykonywania własnych zamiarów. Trudnem zadaniem jest praca nad historją sztuki lub nad odczytywaniem napisów na grobowcach asyryjskich, gdy jednocześnie trzeba zarobkować ciężko na zaspokojenie codziennych potrzeb! Jeszcze trudniejszą rzeczą jest przechowywanie w duszy dążenia do szczęścia, gdy człowiek traci siły, zdrowie i radość bytu w ohydnych warsztatach, które wymagają fizycznego wysiłku mięśni przez cały dzień. Mechanizacja pracy usunęła z drogi ludzi te ciężką przeszkodę. Mechanizacja całego życia ma na celu zwalczenie konieczności myślenia nad tem, co może być wprowadzone i wykonane przez rząd, administrację miejską, fabryczną lub biurową. To są rzeczy proste i praktyczne! My, Amerykanie, wprowadziliśmy to do życia codziennego, i z nas się śmieją, rozpowiadając niestworzone bajki o mechanizacji naszej. Europa jest ślepa i z tej mechanizacji wzięła najgorsze dla ludzkości: maszyny dla powiększenia prywatnych majątków i kulomioty, aby jednego żołnierza zmienić w całą kompanję. To, co wzięła z naszej mechanizacji Europa, musi ją zgubić: maszyny, wprowadzane wyłącznie dla zysku, zrodzą rewolucję, kulomioty chęć do nowych krwawych starć. Szaleńcy, krety ślepe!
Pani de Chevalier zaczęła omawiać sprawę balu, więc Manon z Royem musieli przyłączyć się do reszty towarzystwa.
Obszerna, pięknie udekorowana kwiatami, girlandami i flagami sala kasyna była szczelnie wypełniona. Z galerji przygrywała do tańca orkiestra, a pary już sunęły po lustrzanej posadzce.
