znajdujących się już na granicy Sowietów. Ogólna długość wszystkich linij dróg żelaznych wynosi 1000 kilometrów poza uzupełniejającemi sieć kolejową drogami wąskotorowemi: Prużany — Orańczyce, Kamień Koszyrski — Janów i Telechany — Iwacewicze.
Rozumiejąc, iż dobrobyt ludności w znacznej mierze zależy od rozwiniętej sieci komunikacyjnej, władze poczyniły szereg wysiłków do odbudowy dawnych dróg bitych i wytknięcia nowych — tak szos jak również i innych dróg kołowych, pobudowały nowe mosty i naprawiły zniszczone przez wojnę. W ten sposób powstała sieć bitych traktów państwowych i dróg samorządowych długa na 900 kilometrów i gruntowych — 4000 kilometrów. Drogi te, biegnące w różnych kierunkach, przyłączyły już do ośrodków kulturalnych i handlowych kilka niedawno jeszcze niedostępnych miejscowości, jak najlepiej świadczy o tem sama nazwa leżącej na skrzyżowaniu szlaków Kobryń-Drohiczyn i Kamień-Koszyrski miejscowości „Wielka Hłusza“. Plan dalszego i głębszego przecięcia kraju nowemi linjami dróg żelaznych i gruntowych opracowany został przez Rząd i samorządy poleskie i postępuje w miarę, jak na to zezwalają warunki położenia ekonomicznego.
Strona:F. Antoni Ossendowski - Polesie.djvu/187
Ta strona została przepisana.
