ubogiego kraju w żyzne łany, myśli o nowych źródłach dobrobytu Poleszuków, uczy ich, oświeca i wychowuje na swych obywateli.
Taka bowiem jest wola Polski odrodzonej. Odpowiadają jej echa, odbite od głazów i wałów starych zamczysk, od wież i krużganków białych świątyń w dziesiątkach miast i mieścin; grzmią one w duszach panów kresowych i szlachty chodaczkowej, po zaściankach i siołach, jakgdyby prawosławnych i pozornie docna już zruszczonych.
Polesie odpowiada na brzmiące zewsząd echa, bo w tym niezwykłym, zagadkowym kraju dziwnie głębokie zachodzą przemiany, dziwniejsze i głębsze, niż w owym szalonym czasie, gdy „klikana“ przez dziewuchy wiosna, rozpierana nadmiarem sił, zdziera z borów i hałów biały całun śniegów i burzy lodowy grób Prypeci.
Odrodzona Polska — Polska narodu świadomego swej woli życia i mocarstwowej potęgi powołała Polesie do wspólnego wysiłku, do wielkiej pracy nad własnem szczęściem i światłą dolą.
Strona:F. Antoni Ossendowski - Polesie.djvu/203
Ta strona została przepisana.
