Strona:F. Antoni Ossendowski - Przygody Jurka w Afryce.djvu/66

seł, dość szybko sunęła naprzód.
 Zagadkowe bębnienie wyjaśniło się dopiero w godzinę później.
 Podróżnicy zbliżali się do piaszczystego przylądka, gdzie zamierzali przybić dla wypoczynku, bo skwar zaczął dokuczać im dotkliwie.
 Wysiedli z łodzi i ukryli się w cieniu drzew.
 Jurek napił się zimnej wody z termosu, a Herkules gryzł orzechy ziemne, z któremi nie rozstawał się nigdy.
 Bębnienie umilkło na chwilę, lecz wkrótce rozległo się już znacznie bliżej i znowu się urwało.
 Zapanowała cisza, lecz niebawem spłoszyło ją nowe, jeszcze głośniejsze bębnienie, a wnet po niem żałosne skomlenie i nieśmiały pomruk.
 Jurek uważnie rozglądał się dokoła, lecz nic nie dostrzegł.
 Usiadłszy na piasku, drzemał.
 Otworzył oczy, poczuwszy, że ktoś dotknął jego ramienia.
 W tej samej chwili posłyszał szept Herkulesa:
 — Mussu... patrzeć tam... tam... dżungla... suchy baobab!...
 Chłopak spojrzał we wskazanym kierunku i spostrzegł wiszącą na gałęzi dużą, czarną małpę z prawie białą twarzą.