Strona:F. Antoni Ossendowski - Przygody Jurka w Afryce.djvu/70

już blisko... przystań kompanji... Herkules płynąć?
 Jurek skinął głową i poszedł za murzynem, który już biegł ku brzegowi laguny.
 Siedzący opodal szympans krzyknął przeraźliwie i jął się walić pięściami w szeroką pierś, która huczała, jak wielki bęben.
 Od czasu do czasu wydawał krótkie, basowe dźwięki i wyciągał ręce ku ludziom, a w ruchu tym było tyle błagania, że chłopak zrozumiał, o co mu chodzi.
 Samiec prosił ludzi, aby nie opuszczali skaleczonej małpy.
 Jurek powrócił i usiadł przy samicy.
 Szympans uspokoił się natychmiast i powrócił na swoje dawne miejsce, pomrukując łagodnie.
 Chłopak przyglądał się leżącej przed nim małpie i nie czuł już najmniejszego przed nią strachu.
 Wlepiwszy w niego mądre lecz zbolałe oczy, patrzyła na chłopca uważnie, a wzrok jej z każdą chwilą stawał się ufniejszy i spokojniejszy.
 Jurek spostrzegł, że małpa coraz to oblizuje sobie suche wargi.
 Zrozumiał, że czuje pragnienie. Zdjąwszy z rzemyka termos, nalał wody do kubeczka