Białegostoku. Całość gmachu zbudowano w kształcie podkowy; boczne pawilony tworzyły jego skrzydła. Dwupiętrowy blok centralny posiadał czterokolumnowy portyk, podtrzymujący balkon. Przed głównym dojazdem ciągnęły się dwa obszerne dziedzińce z bramą, strzeżoną przez posągi Herkulesa. Na dachu pałacu, krytego w większej części miedzianą blachą, wznosiła się olbrzymia statua Atlasa, podtrzymującego glob ziemski. Architektoniczne dekoracje wewnętrzne wykonane były w najczystszym, pysznym stylu Ludwika XV-go, ściany komnat zdobiły bardzo cenne obrazy Bacciarelego, boazerje i artystyczne stiuki i tylko w prawem skrzydle część sal miała charakter epoki Stanisława Augusta (kaplica i apartamenty królewskie). Pokoje — złoty, chiński i szklany z akwarjum pod posadzką mieściły się w tym obszernym pałacu. Prawdziwą jednak ozdobą jego był rozległy i pięknie utrzymany park.
Miał on dwie kondygnacje — górną i dolną; pierwsza przypominała niektóre części Wersalu lub St. Cloud; druga — ogrody angielskie. Piękna balustrada rzeźbiona w szarym kamieniu, altanki, fontanny, pawilony rozrzucone były po całym terenie. Artystyczne posągi, pomniki, sztuczne wodospady i stawy zdobiły park hetmański. W oranżerjach dojrzewały pomarańcze, cytryny, figi, daktyle, ananasy i brzoskwinie. W pobliżu rezydencji ciągnął się na wielkiej przestrzeni zwierzyniec, z bażantarnią i stawami, gdzie hodowano pstrągi i karpie. W tym to pałacu w głowie jego właściciela — wielkiego hetmana koronnego rodziły się dumne myśli i ambitne plany aż do próby sięgnięcia po koronę polską, co wytworzyło na
Strona:F. Antoni Ossendowski - Puszcze polskie.djvu/123
Ta strona została uwierzytelniona.
