Strona:F. Antoni Ossendowski - Puszcze polskie.djvu/159

Ta strona została uwierzytelniona.

i produkty drzewne zagranicę. Najbliższym pomocnikiem Tyzenhauza był znany lekarz i botanik Gilibert, założyciel pierwszego w Polsce ogrodu botanicznego. Wiele zbawiennych zmian dokonałby pan podskarbi litewski, gdyby nie zawiść i złość ludzka, nieznosząca zaufania, jakiem król obdarzał Tyzenhauza. Intrygi biskupa Kossakowskiego, Chreptowicza i Rzewuskiego a nawet samej „pani Krakowskiej“ — hetmanowej Branickiej spowodowały upadek podskarbiego. Puszcza pozostała bez opiekuna aż carowie rosyjscy uczynili z niej swoje ulubione łowisko. Car Aleksander I wydał w r. 1820 dekret o nietykalności puszczy, a w r. 1889 stała się ona częścią cesarskich, dóbr prywatnych, otoczonych niebywale ścisłą i staranną opieką. Tuż obok dawno istniejącego tu pałacyku myśliwskiego — w nim dziś mieści się kasyno — carowie zbudowali duży pałac z dwiema wieżami i otoczyli go wspaniale rozplanowanym parkiem. Rok 1915-ty, gdy na wschód runęły wojska niemieckie, był strasznym rokiem dla puszczy, gdyż zawisła nad nią zmora zagłady doszczętnej. Przez trzy lata gospodarowali tu Niemcy, wyrąbując najdroższe drzewostany, niszcząc knieję i oddając ją na łup szkodliwym owadom. Dopiero w r. 1920 Rząd Polski przystąpił do przywrócenia tej tak ważnej i cennej części kraju do stanu normalnego. Specjaliści z Dyrekcji Lasów Państwowych usiłują przeto połączyć w jedną całość cele eksploatacyjne z wysiłkami hodowlanemi. Dlatego więc potrzebne były wyczerpujące studja leśne i opracowanie racjonalnego planu gospodarstwa. Przedewszystkiem rozpoczęto walkę z kornikiem,