Strona:F. Antoni Ossendowski - Puszcze polskie.djvu/162

Ta strona została uwierzytelniona.

rach i naturalnego, — czyli samosiewu — na 40 500 hektarach. W tym celu Puszcza posiada już dwanaście wyłuszczarni gospodarczych, dostarczających potrzebnej ilości nasion sosny i świerka. Zakłady przemysłowe, jak tartaki i fabryka suchej destylacji drzewa w Hajnówce, istniejące w puszczy, otrzymały zadanie przerobienia na cenne półfabrykaty i wyroby takich gatunków, jak dąb, grab, jesion, osika i brzoza, które przedtem w znacznej części używane były wyłącznie jako materjał opałowy. Toteż dziś, poza tarcicą sosnową i świerkową, mogą być wyrabiane posadzki, futryny, ramy, części tanich domów drewnianych oraz montaż drewniany dla narzędzi i maszyn rolniczych, skrzynie, słomka zapałczana, szpilki do obuwia, wełna drzewna, klepka, beczki i inne towary, które częściowo pojawiają się już na naszych rynkach. Taki plan w wysokim stopniu podnosi wartość puszczańskiego przemysłu leśnego i rozszerza horyzonty planu gospodarstwa leśnego w puszczy Białowieskiej. Marzył o tem w swoim czasie energiczny i pomysłowy podskarbi litewski, Antoni Tyzenhaus, chociaż los nie pozwolił mu wykonać tego, co ogarniał jego umysł lotny, i zgnębionego intrygami przeciwników, rzucił na pastwę bezsilnej rozpaczy.
Ponieważ Park Narodowy nie zdołał zmieścić wszystkich charakterystycznych cech i niezmiernie ciekawych osobliwości Puszczy, Dyrekcja lasów państwowych wydzieliła z masywu jej kilka mniejszych rezerwatów dla ochrony