Na północy puszczy Augustowskiej i na zachodzie stanęły na straży ziemi polskiej miasta Suwałki, Sejny, Augustów i Rajgród.
Pierwsze z tych miast wyrosło w w. XV-ym na skraju puszczy, która w owe czasy łączyła się jeszcze z Knyszyńsko-Białowieską w jeden ogromny blok leśny. Podobno jacyś litewscy włóczęgowie osiedlili się nad brzegiem Czarnej Hańczy, a że sąsiedzi nazywali ich Susiwiłkaj, stąd też i wieś, która powstała na tem miejscu, otrzymała spolszczoną nazwę Suwałki. Kolonizacja polska rozpoczęła się tu za panowania Zygmunta Starego i wtedy to podzielono puszczę na „uhły“ i rozdano możnym i przedsiębiorczym rodom. Jednym z takich był ród Sopoćków, którzy włość swoją przekazali Wołłowiczom. Wieś ta należała w w. XVII-ym do Kamedułów Wigierskich i oni to osadzili w Suwałkach Mazurów i Podlasian, w w. XVIII-ym zaś August II nadał tej wsi prawo magdeburskie, podnosząc ją do godności miasta. Suwałki posiadały obmyślony dla nich przez Kamedułów herb: śś. Romuald i Roch przy trzech górach z krzyżem i koroną. Od roku 1816-go, kiedy to Suwałki stały się stolicą województwa Augustowskiego, miasto zaczyna się szybko rozbudowywać i rozwijać swój handel. Położone w przepięknej okolicy Suwałki uważane są za „najzdrowsze miasto“
