Strona:F. Antoni Ossendowski - Szkarłatny kwiat kamelji.djvu/105

Ta strona została uwierzytelniona.

stale w swoim pałacu, podobnym do świątyni, nie opuszczał Kioto. Tu spędzał dnie otoczony kapłanami i strażą, padającą przed nim na twarz, jak przed bóstwem, lecz jednocześnie strzegącą go, jako więźnia. Mutsu-Hito postanowił zerwać z Szogunem, obalić go i stanąć u steru swego kraju. Mądry był, chociaż niewiele jeszcze wiosen liczył sobie, Mikado. Od swojej żony, pochodzącej ze zwykłej „kuge“[1] — z rodu Johiszo-Tadaka, Mikado dowiedział się, że dajmio — książę Owasi został skrzywdzony przez Szoguna i pała przeciw niemu zemstą, więc zaczął działać. Cesarzowa Haruka przez swego ojca urządziła spotkanie księcia Owasi z małżonkiem-cesarzem i wtedy zrodził się spisek przeciwko Szogunowi. Owasi porozumiał się z innymi obrażonymi przez Szoguna lub skrzywdzonymi dajmio: Hizena, Satsumo i Nagato i spisek szerzyć się zaczął. Dajmio już zebrali sporo wojska i czekali tylko na rozkaz Mikada, aby rozpocząć wojnę z armją Szoguna.

Szpiedzy, otaczający osobę Mikada, dowiedzieli się o zamiarach Mutsu-Hito i donieśli Szogunowi. Rodzinę cesarzowej schwytano i odwieziono do Kamakury, do więzienia. Wzmocniono straż w pałacu i wystawiono posterunki na wypadek zbliżenia się oddziałów

  1. Kuge — rodzina szlachecka.