„Honor jest sztandarem, honor jest bronią, honor jest celem rycerskich samurajów od wieków.“
„Szabla jest duszą samuraja.“
Tak mówił niegdyś sławny Szogun Jejas w „Testamencie Gongensamy“, a słowa jego pamiętał młody, waleczny kapitan Taki Zenzaburo, gdy pozostał nareszcie sam w dużej sali, oddzielonej od głównej nawy świątyni ciężką haftowaną złotem kotarą jedwabną. Obejrzał całą salę uważnie, podniósł nawet oczy ku sklepieniu i dopiero wtedy na twarzy oficera odmalowało się zadowolenie i spokój.
Podłoga była zasłana nowemi, białemi „totami“ z ryżowej słomy, na ścianach, pomiędzy oknami wisiały długie i szerokie pasma białej tkaniny i takież wstęgi gęstą siecią prawie całkowicie zasłaniały sklepienie sali. Na oknach stały wazony z czerwonej, gładkiej laki, a w nich duże bukiety z gałęzi żałobnych cyprysów. Dwa proste drewniane świeczniki umieszczono po kątach północnej ściany.
