Strona:F. H. Burnett - Mała księżniczka.djvu/284

szkam w prawym pokoiku na poddaszu. W lewym mieszka Becky.
 Miss Minchin podeszła ku niej i w podnieceniu przyjrzała się zawiniątkom.
 — Co w nich jest? — zapytała ostro.
 — Nie wiem — odparła Sara.
 — Otwórz je — rozkazała miss Minchin.
 Sara spełniła rozkaz. Gdy rozpakowała wszystkie zawiniątka, na twarzy miss Minchin odmalował się nagle wyraz niesłychanego zdumienia. Oto bowiem ujrzała cały stos eleganckiej i wygodnej odzieży — i to najróżniejszego rodzaju. Prócz sukienek były tam buciki, pończochy, rękawiczki oraz ciepły i piękny płaszczyk; nie brakło nawet wytwornego kapelusika i parasolki. Wszystko było w najlepszym gatunku i bardzo kosztowne. Na kieszeni płaszcza była przyszpilona karteczka z następującemi słowami: „Proszę nosić na codzień. W razie potrzeby przyśle się nowe“.
 Miss Minchin była w najwyższym stopniu podniecona. To zdarzenie rozbudziło dziwne myśli w jej chciwej duszy. Oto czyż nie było możliwem, że popełniła omyłkę co do Sary? Kto wie, może to opuszczone dziecko ma jakiegoś możnego, choć zdziwaczałego opiekuna — może nieznanego wpierw krewniaka, który nagle wyśledził miejsce jej pobytu i dopomaga jej tym tajemniczym i fantastycznym sposobem? W świe-