Strona:F. H. Burnett - Mała księżniczka.djvu/310

spoglądając to na p. Carrisforda, to na p. Carmichaela, który skłonił się jej lekko. — To jakieś nieporozumienie. Przybyłam tu w sprawie, nakazanej mi przez mój obowiązek. Dowiedziałam się, że jedna z moich uczennic... trzymana tylko z łaski w mej szkole... ośmieliła się nachodzić szanownego pana w jego własnem mieszkaniu. Przyszłam wyjaśnić, że ona tu wtargnęła bez mojej wiedzy.
 Następnie zwróciła się do Sary:
 — Ruszaj mi zaraz do domu! — rozkazała z oburzeniem. — Będziesz surowo ukarana! Ruszaj do domu!
 „Pan z Indyj“ przyciągnął Sarę do swego boku i pogłaskał ją po ręce.
 — Ona stąd nie pójdzie! — oświadczył.
 Miss Minchin myślała, że postrada zmysły.
 — Nie pójdzie? — powtórzyła.
 — Nie! — odrzekł p. Carrisford. — Ona nie pójdzie do domu... jeżeli pani tę nazwę nadaje swej uczelni... Jej domem będzie odtąd moje mieszkanie.
 Miss Minchin aż się cofnęła parę kroków w świętem oburzeniu.
 — Pańskie mieszkanie?... Pańskie mieszkanie?... Cóż to wszystko znaczy?
 — Carmichael, bądź tak dobry i wyjaśnij całą spra-