Strona:F. H. Burnett - Mała księżniczka.djvu/33

mi, przeto nie miała ochoty wdawać się w dyskusję z nowicjuszką i narażać się na jej niedyskretne zapytania.
 — To wystarczy — odpowiedziała z kwaśną uprzejmością. — Skoro się nie uczyłaś, musisz niezwłocznie przystąpić do nauki. Za parę minut przyjdzie nauczyciel francuskiego, monsieur Dufarge. Weź tę książkę i rozejrzyj się w niej, zanim pan profesor nadejdzie.
 Sara, cała w ponsach, wróciła do swej ławki i otworzyła książkę. Spojrzawszy na pierwszą stronicę, starała się zachować poważny wyraz twarzy. Wiedziała, że niegrzecznością byłoby uśmiechać się — a postanowiła sobie święcie, że nie okaże się niegrzeczną; w każdym razie bawiło ją to w duchu, iż kazano jej uczyć się, że le père oznacza „ojca“, a la mère — „matkę“.
 Miss Minchin spojrzała na nią badawczo.
 — Widzę, Saro, że wodzisz oczyma po klasie, zamiast patrzeć w książkę. Szkoda, że nie okazujesz zapału do języka francuskiego.
 — Język ten bardzo mi się podoba — odpowiedziała Sara, próbując znów przyjść do głosu; — ale...
 — Nie powinnaś mówić „ale“, gdy ci coś rozkazują przełożeni. Patrz w książkę.
 Sara wlepiła wzrok w książkę — ale już ani się nie