Za Tobą my pójdziemy w dal,
I nasze pójdą sny,
Za Tobą pójdzie serca żal,
Dziecięce pójdą łzy.
Ten na wiązanie dzisiaj bierz
Uczuć swych uczniów kwiat,
We wdzięczność ludu, Pani, wierz,
Choć krzywdą płaci świat.
Nauczycielce Drogiej w święto Jej imienia
Klasa nasza, chcąc złożyć serdeczne życzenia,
Na rzeczniczkę swych uczuć szczerych mnie wybrała,
Bym w słowach pomieściła to, co czuje cała!
Nie wiem, czy na to trudne i wielkie zadanie
W słowniku mowy mojej słów i dźwięków stanie,
Ażebym pomieściła w te zbyt ciasne ramy
Siłę uczuć, jaką Cię czcimy i kochamy.
Czas już spory upływa, jak pracujesz, Pani,
By nam w umysły wszczepić światła, cnót zarody,
Nie biorąc za to od nas powinnej nagrody,
Chyba uczucia wdzięczne, które niesiem w dani.
