Strona:F. Mirandola - Jak winszować.djvu/113

Ta strona została uwierzytelniona.

Karcisz błędy, wszczepiasz cnoty,
Zdobisz nas w piękne przymioty.

Niech Cię za to Bóg nagrodzi,
Szczęściem życie Twe osłodzi,
A my, gdy już dorośniemy,
Kochać Cię nie przestaniemy!


*


Bez wytchnienia,
Bez strudzenia
Plewisz kąkol z dusz,
Więc niech rośnie
W duchów wiośnie
Dla Cię wieniec z róż!

Światła siewco,
Prawdy piewco,
Ciesz się żniwem, ciesz!
Złote plony
I pokłony
Od nas uczniów bierz!

Niech się święci
W dusz pamięci
Zacne Imię Twe,

107