Ta strona została uwierzytelniona.
W pokolenia
Niech rozplenia
Wdzięczność kwiecie swe!
*
CZCIGODNY PANIE PROFESORZE!
(Nauczycielu, Dyrektorze)!
Czcigodny Panie! któryś całe życie
Swoje poświęcił dla dobra młodzieży...
Któż Ci Twe trudy nagrodzi sowicie,
Godne poświęceń zasługi odmierzy?
O! serce tylko jedynie jest zdolne
Miłością swoją nieskalaną, świętą,
W części choć trudy Twe ciągłe, mozolne
I Twoją duszę nagrodzić niezgiętą.
Tyle już, Panie, lat w pracy przeżyłeś,
A poświęcenie masz jeszcze młodzieńca...
I cóż dla siebie, Panie, zostawiłeś,
Kiedy nauka dla nas Cię poświęca?
Wlałeś nam, Panie, wdzięczność w serca nasze,
A to Ci niebo w dzień sądu zgotuje
Bo nigdy dziecko nie zapomni lasze,
Co sercem kocha i co w sercu czuje!
*
108
