Rafajłową nazwał pułk III. „Rzeczpospolitą rafajłowską“ i słusznie. Legiony przez długie miesiące przedstawiały tam władzę i siłę zbrojną. Ściągały tu ustawicznie coraz to nowe oddziały mniejsze i większe, treny, szpitale, tutaj też odżywiano się należycie po trudach bojowych i w Rafajłowej właśnie kuchnia polowa doszła do najwyższych zaszczytów. Rafajłowę można też uważać za punkt koncentryczny, skąd wybiegały w różnych kierunkach operacye legionowe i gdzie się one napowrót schodziły. Na gór rafajłowskich obronnym wale zatrzymał się pochód armii rosyjskiej idącej doliną Bystrzycy, na Węgry. Przez cztery miesiące zmagały się siły rosyjskie z obronną falangą Legionów, aż wreszcie doznawszy klęski sromotnej ustąpiły przed nową siłą ofenzywną z gór idącą. W początkach kampanii nadwórniańskiej była Rafajłowa punktem zaczepienia na galicyjskim gruncie, potem zaś podstawą operacyjną dla ofenzywy w kierunku Stanisławowa.
