SZCZYŹNIE I.
Dnia 29 listopada 1914 roku nastąpił, jak wiadomo podział II. Brygady Legionów na dwie grupy. Pierwsza grupa pod wodzą pułk. Hallera miała pozostać w Zielonej, celem utrzymania tej pozycyi, druga pod wodzą Eksc. Durskiego otrzymała zadania wojenne do spełnienia w Huculszczyźnie, oraz na Węgrzech. Pułkownik Zieliński i Januszajtis poprowadzili więc swych ludzi przez przełęcz Jabłonicką, Tartarów i Worochtę, gdzie kozacy z pięknych wil poczynili stajnie, niszcząc wszelkie urządzenia i dotarli niebawem do „Soplicowa huculszczyzny“; do jej centrum Żabiego, wielkiej wsi położonej nad Czeremoszem. Zjawienie się Legionów w Żabiem napełniło hucułów radością. Chłopcy garnęli się do szeregów gromadnie, tak, że w szybkiem tempie powstała kompania huculska, którą oto widzimy przed sobą. Legiony spotkały tam prawdziwą, niezdeprawowaną żadną oryentacyą duszę ludu, a od strojów — zwłaszcza gdy w niedzielę snuli się huculi postrojeni gromadnie
