Strona:F. Mirandola - Tropy.djvu/219

 — Tak! Tak! Potęga jego leży w czci. Ona robi niewolników. Buntownik nie jest niewolnikiem, jest tylko jeńcem.
 Student rzekł WODZIE:
 — Ty jesteś jego wrogiem!
 — Nie. Ja jestem jego siostrą... kocham go.
 — Jakże to?
 — A on ciebie kocha... kocha cię.
 — Nie rozumiem.
 — Tylko trzeba umieć jeść CHLEB.
 — Nie rozumiem.
 — Wiesz, trzeba przemienić CHLEB w Chleb żywota...
 — Bywasz czasem w kościele?
 — Nie, bo ja tego nie rozumiem...
 — A rozumiesz, czemu w tobie woła: Cuda! Cuda! Cuda!
 — I to wiesz?
 Wiem. Największe rzeczy są NIEPOZNAWALNE.
 — Circulus vitiosus.
 — Tak to nazywają ludzie.
 — Naturalnie. Bo skądże wiedzieć mogę, czy są największe, skoro są niepoznawalne.
 — Na to niema odpowiedzi, bo mnie nie idzie o twój rozum, ja nie będę cię pytała przy maturze.