Strona:F. Mirandola - Tropy.djvu/30

WOLNOŚĆ.

 Niewysłowiona nim owładnęła radość.
 Powód?
 Równie nieznany, jak w gruncie rzeczy nieznane jest wszystko.
 Przecież to takie proste. Budzisz się pewnego ranka... i wyciągasz ręce do świata, by go objąć, by go ucałować.
 Zazwyczaj w sekundę potem dostajesz psztyczka w nos.
 Naprzykład... Zresztą i na cóż przykładów...
 Ale są takie dni, kiedy psztyczków owych nie czujesz... poprostu rozśmieszają cię one tylko... ot całkiem jakby ich celem był nos twego n. p. krawca.
 I cóż dziwnego, że się w dniu takim radujesz?
 Pomieszana tu, jak widać, przyczyna ze skutkiem i niewiadomo już... co było na początku.
 Dość, że rozpierała go poprostu radość.
 Chciał pocałować świat.
 Zbudził się tego ranka w bajecznym kraju swobody.
 Wszystko, co go otaczało, było piękne i nowe.