Strona:F. Mirandola - Tropy.djvu/45

na urągliwe pogwary i chybotliwe marzenia, legł spoczywać na zdobytym świecie. I zdawało się, że odpoczynek ten trwać będzie wiekuiście.
 Gdzieś ponad nim, o czem wiedzieć jeszcze pozwalała wiedza urzędowa, w niepewnej dali, trwała WIELKA CIEMNOŚĆ, przyczyna wszechrzeczy, jako taka jedyna, odwieczna, niepodzielna i wyłączna. Zaś idea boga czerwonookiego nikła zwolna, jawiąc się już teraz tylko w marzeniach.
 Tak głosili poeci.
 Ale nikt ich nie chciał słuchać.
 Wiekowe doświadczenie przeczyło wszelkim zmianom i przemawiało silniej do umysłów. Było faktem. Narzucało się jako prawo natury, przez samo swe istnienie udowodnione.
 Zezłoszczona sąsiadka marzycielki, rozpowiedziawszy poblizkim o przypadłościach mózgowych biedaczki, rozpędziła się tak w elokwencyi, że zapominając o zaprzysiężonej pogardzie, przerwała milczenie:
 — Zaprawdę moja droga, mówi mi głos wewnętrzny, że ty właściwie nie należysz do naszego zbiorowiska. Ty, wprost myślę, dostałaś się do nas tylko przypadkiem. Tak! Tak! Widzę to jasno! Spadłaś tu do nas z innego świata (o