Strona:Ferdynand Ossendowski - Czao-Ra.djvu/133

niedźwiedzie i rysie, z połamanemi rękami lub odmrożonemi stopami, z gnijącemi od szkorbutu dziąsłami i wargami, trawieni gorączką, zimnicą i innemi chorobami.
 Nań długo badała kość, wreszcie westchnęła z ulgą i szepnęła:
 — Wielki Duch dopomógł nam! Noga zrosła się dobrze! Nawet utykać nie będziesz!... Maruszu!
 Ukryła wzruszoną twarz na piersi męża.
 Czao-Ra obecna przy tem patrzyła uważnie i słuchała.
 Nagle zerwała się ze swego miejsca i zaczęła szczekać cienko, radośnie. Od zagrody jeleniej natychmiast odpowiedział jej Wou-Gou i przybiegłszy, jął szczekać pode drzwiami.
 Skakał i klaskał w dłonie nagle porwany radością Dugen.
 Od tego dnia zaczęła się inna kuracja.
 Roztopiwszy w kociołku łój niedźwiedzi, Nań wcierała go długo w złamane miejsce, powtarzając to trzy razy dziennie. Na noc nakładała szmatę powleczoną grubą warstwą