Strona:Ferdynand Ossendowski - LZB 01 - Męczeńska włóczęga.djvu/78

 — Jakiem prawem zabraliście Sojotowi dobrego konia, pozostawiając mu chorego i słabego?
 Żołnierze wybuchnęli śmiechem.
 — Pamiętajcie, że jesteście w obcej ziemi, gdzie są inne prawa i obyczaje! — rzekł merin, a w jego głosie brzmiała groźba.
 — Stul gębę i wynoś się do djabła! — krzyknął jeden z bolszewików.
 Lecz Sojot zupełnie spokojnie usiadł przy stole, a gospodyni niezwłocznie przysunęła mu kawał chleba i duży kubek herbaty. Rozmowa się urwała. Sojot napił się herbaty, wypalił długą i cienką fajkę, wstał i rzekł, nie zwracając się do nikogo:
 — Jeżeli jutro rano koń nie będzie zwrócony właścicielowi, sami go odbierzemy.
 Odwrócił się i spokojnie opuścił izbę.
 Natychmiast zauważyłem wyraźną trwogę na twarzach bandytów sowieckich. Starszy żołnierz rozstawił patrole dokoła osady, i wszyscy, spuściwszy głowy, siedzieli w przykrem zamyśleniu.
 Późno w nocy przyjechał oficer z siedmiu jeźdźcami. Po raporcie starszego żołnierza o zaj-