Strona:Ferdynand Ossendowski - LZB 02 - Przez kraj szatana.djvu/177

kinierzy dostali się w ręce Mongołów i zginęli bez śladu.
 Dowiedziawszy się o tem, pomyślałem, że w czas opuściłem Uliasutaj.
 Ogarnęło mnie zwątpienie...
 Co czynić dalej? Czyż nie byłoby szaleństwem dążyć dobrowolnie na spotkanie śmierci, uosobionej w zagadkowej postaci Ungerna?
 Zdawało mi się narazie, że najprostszem wyjściem z ciężkiej i niejasnej sytuacji byłby szybki pochód na południo-wschód i przecięcie północnej Gobi, aby uniknąć spotkania z baronem.
 Myślałem nad tem długo.
 Jakiś wewnętrzny głos jął doradzać, abym nie zmieniał pierwotnego postanowienia.
 — A więc iść do Urgi, gdzie sroży się nieznany generał o niemieckiem nazwisku? — pytałem.
 Głos, doradzający mi, milczał.
 — Może rozsądniej byłoby nie spieszyć się z poznaniem tego człowieka? — zadawałem nowe pytania.
 Wszystko burzyło się we mnie, krew napływała do głowy, serce biło głośno.