Strona:Ferdynand Ossendowski - LZB 02 - Przez kraj szatana.djvu/50

pozwólcie zginąć latorośli Wielkiego Dżengiza-Temudżyna!
 Nagle wdowa zauważyła na kamieniu małą mysz białą, która, gdy się wielbłąd zbliżył do kamienia, wskoczyła na kolana kobiety i rzekła głosem ludzkim:
 — Jestem posłana, aby ci dopomóc. Jedź spokojnie i nie trwóż się! Twoi prześladowcy dobiegają w tej chwili do kresu życia.
 Zwątpiła jednak Ta-Siń-Le o prawdzie słów białej myszy.
 — Jakżeż mała mysz może zatrzymać trzystu uzbrojonych mężów?
 Mysz zeskoczyła na ziemię i rzekła:
 — Jam demon szczytów Tarbagatajskich, Zagastaj. Jestem potężny i miły Bogu. Za to, żeś zwątpiła, widząc cudo-mysz mówiącą, Zagastaj od tej chwili stanie się niebezpieczny tak dla dobrych, jak i dla złych ludzi.
 Wdowa chana została ocalona, lecz Zagastaj pozostaje nieubłagany. Przy tem krętem i zawiłem przejściu trzeba mieć się co chwila na baczności. Demon gór czyha na życie podróżnych!...