Strona:Ferdynand Ossendowski - LZB 03 - Krwawy generał.djvu/115

 Podałem mu album, w którym robiłem szkice podróżne, a on napisał po rosyjsku:
 — „Po mojej śmierci — Baron Ungern“.
 — Jestem starszy od generała, więc umrę z pewnością wcześniej — zauważyłem.
 Baron potrząsnął głową.
 — O nie! — rzekł. — Jeszcze 130 dni i — koniec!... Nirwana!... O, żeby pan wiedział, jak bardzo jestem znużony cierpieniami moralnemi i trawiącą mnie nienawiścią!
 Po długiem milczeniu baron, paląc papierosy i popijając czarną herbatę, rozpoczął przerwane onegdaj opowiadanie. Dowiedziałem się, że, wykonywując plan hetmana Siemionowa, Ungern nawiązał stosunki ze wszystkiemi plemionami mongolskiemi i z buddystami Azji, miał pisma od tajnej rady machatmów indyjskich, od Dalaj-Lamy, od Taszy-Lamy, od chanów kirgiskich i kałmuckich, od władców Afganistanu, od chińskich monarchistów i dostojników lamaickich. Dowodził, że cała mongolska i buddyjska Azja marzy o zjednoczeniu się w olbrzymie środkowo-azjatyckie państwo z mądremi, monarchicznemi Chinami na czele.
 Wkrótce przerwał swoją opowieść i kazał dać samochód, chociaż była to już późna godzina nocna.