Strona:Ferdynand Ossendowski - Słoń Birara.djvu/271

wodnie byli to ci, którzy w swoim czasie skrzywdzili go i zadali mu ból.
 Uwagi jego nie uszło zmieszanie i strach Hindusa. Doszły go też słowa Anglika. Nie wątpił, że Birara poznał swoich wrogów.
 Tymczasem zniecierpliwiony Anglik brutalnie szarpnął chłopaka za ramię.
 — Jak się nazywasz, szczeniaku? — zapytał, z gniewem patrząc w spokojną twarz kornaka. — Guarra, powtórz mu w waszej mowie, o co go pytam!
 Amra podniósł głowę i odparł po angielsku:
 — Zrozumiałem, co pan mówił do mnie... i do Guarry...
 — Dlaczegóż więc nie odpowiadasz? — irytował się Anglik.
 Chłopak wzruszył ramionami i spojrzał z pogardą na białego człowieka.
 — Owszem — odpowiedziałbym natychmiast, gdyby mnie pan nie zaczął szarpać — mruknął. — Zresztą odpowiem może, lecz przedtem muszę po-