Strona:Ferdynand Ossendowski - Słoń Birara.djvu/51

 Chłopak pochylił głowę.
 — Jak możesz sobie poradzić z takim olbrzymem?! — zaśmiał się kapitan, który nigdy nie widział tak małego kornaka.
 — Tak, jak każdy inny poganiacz! — odparł pewnym głosem Amra.
 Nieznajomy Anglik bacznie przyglądał się chłopakowi.
 Śmiała, spokojna twarz Amry i pełna godności postawa jego podobała się kapitanowi. Anglik uśmiechnął się do chłopca i spytał go:
 — Czybyś nie zgodził się pracować w górach Satpury, mój mały?
 — To zależy od tego, co mam robić i ile będę zarabiał, sahibie, — odpowiedział Amra z lekkim ukłonem.
 — Dobra odpowiedź! — zaśmiał się nieznajomy i poklepał chłopca po ramieniu. — Będziesz zaganiał dzikie słonie do pułapki i oswajał je. Wyznaczę ci płacę po 8 rupij dziennie.
 — Zarabiałem w lecie po 15, — mruknął chłopak, — teraz jednak