Ta strona została uwierzytelniona.
kobiet tych spotyka się coraz rzadziej takie, któreby osobiście miały jakieś znaczenie.
§ 17.
Przekonanie, że ofiaruje ona w swej miłości największy skarb świata, czyni kobietę piękną.
Kobieta oszczędza z najwyższą troskliwością przez dwa dziesiątki lat skarb i wydaje go potem jednego dnia do ostatniego grosza. Potem nie znajduje już nic, jak ofiarować się ciągle na nowo i trwonić to, co jest już roztrwonione. Idealna kochanka wie, że w oddaniu swem nie ofiaruje największego skarbu świata, którą to dziwną wiarę mają, inne kobiety, co czyni je tak pięknemi, tak szpeci zaś te, którym tego brak.
§ 18.
Kochanka idealna jest cała teraźniejszością. O przeszłości zapomniała, przyszłość nie obchodzi jej.
Metresie przychodzi to łatwo, gdyż zawsze jest ona pogrążona w miłości, żyjąc
