Strona:Franciszek Blei - Rendez-vous.djvu/29

Ta strona została uwierzytelniona.
§ 13.
Nie wiadomo nigdy, czy kobieta płacze z bólu, czy też dlatego, że sprawia jej to przyjemność.

Amatorka miłości — o niej jest tu tylko mowa — unika oddania się z obawy, że mężczyzna mógłby nią z tego powodu gardzić. Że pomyśli, iż ona mniej jest warta, niż inna, bo mu się oddała. W ten sposób mści się miłość okrutnie na swej złudzie, miłostce: zaprawia rozkosz obawą, zwątpieniem i niepewnością. Kochająca kobieta nie szacuje nigdy tego, co daje. Amatorka miłości uważa to za największy skarb i droży się z tem. Jedynem jej usprawiedliwieniem jest, że sama w to wierzy.

§ 14.
Dobry chłopiec daje kobiecie małą nadzieję.

Istnieją oznaki, że trzeba poprzestać na pierwszem i jedynem rendez-vous, a kto