Strona:Franciszek Kowalski - Miecz i lutnia.djvu/83

Ta strona została uwierzytelniona.

Jeśli twe niebiańskie oczy
Słodki, luby sen przytłoczy,
I boskiém złudzi marzeniem,
Nim uśniesz, wspomnij z westchnieniem:
Tak ich oba przytoczyła
Ciężka na wieki mogiła!

Wtedy... wtedy... bez niechęci,
Gdy zalegniem w głębi grobu,
Twoie oko niech poświęci
Jedną łezkę, dla nas obu!