Tym głównym i największym mistrzem Niderlandzkim był Orlandus Lassus z Mons.[1] — We Włoszech Orlando Lasso, we Francyi Roland Lassè, w Niemczech Roland Lass zwany. — W osiemnastym roku życia udał się on do Neapolu, w kilka lat później był już kapelmistrzem w jednym z kościołów Rzymskich, następnie w Antwerpii, a wreszcie na tę samę posadę wezwany do Monachium; kędy po wieloletniej czynności, głęboko poważany, obsypany zaszczytami, jako mąż sławy europejskiej, zakończył życie płodne r. 1594. — Można go uważać za ogólnego reprezentanta całości muzycznej Niderlandów. — Wszystkich poprzedników swoich wyprzedził i zgłębił, a materyał, który znalazł gotowym, użył do dalszego rozwoju swej twórczości. — On jest owocem wszystkich prac i usiłowań poprzedniczych; w jego indywidualności skupia się (koncentruje) cała istota muzyki Niderlandzkiej.
Strona:Franz Brendel - Zarys historii muzyki.djvu/32
Ta strona została uwierzytelniona.
32
Uwaga. Dokładniejsze wiadomości w tej materyi znajdzie ciekawy badacz w piśmie Kisewettera: „Historya zachodnio-europejskiej, czyli dzisiejszej naszej muzyki.“ — (Lipsk, 1847.) W temże dziele są próby najrańszych pojawów harmonijnych. — Prace późniejszych mistrzów niderlandzkich ostatniemi czasy bardzo rozpowszechnionemi zostały. Mianowicie w następnych wydaniach: Fr. Commer. Collectio operum musicorum Batavorum saec. XVI. (Berlin). Dalej: S. W. Dehn, Moteta quinque vocum, modos fecit Orl. Lassus, (Berlin.) Tegóż: Psalmos VII. poenitentiales, modis musicis adaptavit Orl. Lassus. Msza kompletna (Orsus a coup.) Orlanda Lassa — i niektórych ich współczesnych mistrzów, wyszły r, 1851, w wydaniu J. G. Farrenberga (Kolonia, Bonn, Bruxella u J. W. Heberle.)
