Strona:Franz Brendel - Zarys historii muzyki.djvu/77

Ta strona została uwierzytelniona.
77

zupełnie uległ wpływowi Niemiec; kompozytor fortepianowy G. F. Pollini, uczeń Clementego, Viotti,[1] uczeń Pagnaniego[2], i sławna Catalani[3], to jednak te zjawiska dość osamotnione. Jakkolwiek co do sposobu śpiewania po dni nasze znamienite talenta spotykamy — między innemi śpiewaczki: Pasta,[4] Malibran,[5] Giulietta i Giuditta Grisi,[6][7] Schoberlechner, i śpiewaków Rubini,[8] Tamburini,[9] Lablache,[10] w ostatniem dwudziestoleciu najwięcej w operach w Wiedniu, Paryżu i Londynie, to jednak w ostatnich czasach znać u nich ciągłe cofanie się. W zawodzie instrumentacyi celowały tylko jednostki.

§. 57.

Francya poniekąd najdzielniej schwyciła i dalej prowadziła wątek Glucka i Mozarta — i tam poszukiwać należy wzorów wielkiej, heroicznej opery. Wprawdzie głównie cudzoziemcy przeprowadzali tam to zadanie, ale Francya nastręczyła im do tego sposobność. Tu najprzód wspominamy Sacchiniego[11] (1735—1786) i operę jego Edyp w Kolonie“, następnie uczeń Glucka i Mozarta Salieri[12] (1750—1825), Cherubini[13] (1760—1842), Méhul[14] (1763—1817), Spontini[15] (1784—1851). W operze wielkiej francuzkiej charakterystyczne jest racitatiwo z towarzyszeniem, kiedy Niemcy po śmierci Mozarta na nowo popadły w fatalne dialogowanie wśród śpiewu.

§. 58.

Jak we Włoszech tak i we Francyi w innych zawodach tylko o wyjątkowych pojawach mowa

  1. Przypis własny Wikiźródeł Giovanni Battista Viotti
  2. Przypis własny Wikiźródeł Gaetano Pugnani
  3. Przypis własny Wikiźródeł Angelica Catalani
  4. Przypis własny Wikiźródeł Giuditta Pasta
  5. Przypis własny Wikiźródeł Maria Malibran
  6. Przypis własny Wikiźródeł Giulia Grisi
  7. Przypis własny Wikiźródeł Giuditta Grisi
  8. Przypis własny Wikiźródeł Giovanni Battista Rubini
  9. Przypis własny Wikiźródeł Antonio Tamburini
  10. Przypis własny Wikiźródeł Luigi Lablache
  11. Przypis własny Wikiźródeł Antonio Sacchini
  12. Przypis własny Wikiźródeł Antonio Salieri
  13. Przypis własny Wikiźródeł Luigi Cherubini
  14. Przypis własny Wikiźródeł Étienne Méhul
  15. Przypis własny Wikiźródeł Gaspare Spontini