się jednak muzyki świeckiej i tu spowodowało pewną przemianę, gdyż Mozart, Hayden i Beethoven i tutaj byli twórcami, jakkolwiek nie ściśle kościelne, jadnak wielkie zostawili pomniki, których śladem i później nie jedno dobre utworzono. Do katolickich kompozytorów niemieckich należą: Stadler,[1] Eybler,[2] Ett,[3] J. W. Tomaschek[4] i inni, później znakomity Schnabel[5] we Wrocławiu. Z protestanckich najprzód Schneider,[6] dalej Spohr,[7] później B. Klein i C. Löwe,[8] jako organiści późniejszych czasów przypadają Rink[9] i Fischer.[10]
We wszystkich zawodach widziemy wielkie życie — ruch — tak w czynnej twórczej, jak biernej, wykonawczej muzyce znakomite wzory napotykamy. Pieśń spotężniała przez Mozarta, a charakter, który jej nadał, był z jednej strony pełen prostoty starożytnej, z drugiej pełen sztuki, która ją do siły dramatycznej podniosła. — Tu należą: Zelter,[11] Wiedebein, Berger,[12] K. M. Weber.[13] Sztuka wykonawcza stanęła u szczytu. O wirtuozach pianistach wspomnieliśmy wyżej, do skrzypków należą: Mayseder,[14] Lipiński,[15] Molique[16] i Maurer.[17] Inne instrumenta zostały podniesione — tak, że prawie na każdym jakiś mistrz się odznaczył. Na wiolonczeli Romberg,[18] na flecie Drouet,[19] właściwie Francuz, ale w Niemczech ostatecznie osiadły, Fürstenau;[20] na klarnecie Bärmann,[21] Helmstedt, Iwan-Müller,[22] na trąbie (Horn) rodzina Schunke, na wielkiej trąbie
- ↑
Maximilian Stadler
- ↑ Joseph Leopold Eybler
- ↑ Kaspar Ett
- ↑ Václav Jan Křtitel Tomášek
- ↑ Josef Schnabel
- ↑ Friedrich Schneider
- ↑ Louis Spohr
- ↑ Carl Loewe
- ↑ Christian Heinrich Rinck
- ↑ Johann Fischer
- ↑ Carl Friedrich Zelter
- ↑ Ludwig Berger
- ↑ Carl Maria von Weber
- ↑ Joseph Mayseder
- ↑ Karol Lipiński
- ↑ Bernhard Molique
- ↑ Ludwig Wilhelm Maurer
- ↑ Bernhard Romberg
- ↑ Louis Drouet
- ↑ Anton Bernhard Fürstenau
- ↑ Heinrich Baermann
- ↑ Iwan Müller
