ny ku czci Matki Bożej i Priapa“. A wolni w miłości kochankowie: „Dajcie nam świetność ofiary bez niebezpiecznego w niej uczestnictwa; dozwólcie spróbować, czy nie można przypadkiem popełnić samobójstwa bezkarnie“.
Mówię dobitnie: na nic to wszystko. Bezwątpienia są to wzruszające chwile dla obserwatora, miłośnika i estety, lecz poza niemi istnieją wzruszenia, znane tylko żołnierzowi, walczącemu o swój własny sztandar, tylko estecie, umierającemu w imię swej prawdy z głodu, tylko kochankowi, odnajdującemu wreszcie swoją właściwą oblubienicę. Ów zaś zmienny egoizm jest czynnikiem, który czyni ze ślubów rzecz naprawdę zdrową. Nawet olbrzymi głód duszy kochanka lub poety zdoła zaspokoić świadomość, iż łańcuch zawieszony w Alpach, jako skutek nierozważnego ślubu, mógłby wisieć przez stulecia pośród milczenia gwiazd i wiecznego śniegu. Żyjemy w mieście drobnych grzechów, pełnem uliczek i zakamarków, lecz napewno prędzej czy później strzelisty płomień uderzy z przystani, zwiastując, że upadło państwo tchórzów i człowiek pali swoje okręty.
