Dwie szklanki jednakowej wielkości, dobrze przylegające do siebie krawędziami, bierzemy jako przyrządy do tego doświadczenia. Na spodzie jednej zapalamy kawałek świecy, nakrywamy ją dość gęstym papierem, nasiąkniętym wodą, następnie stawiamy drugą szklankę, jak wskazuje fig. 75. Przyleganie między dwiema szklankami, oddzielonemi papierem, winno być zupełne. Świeca w szklance dolnej gaśnie, ale powietrze, zawarte w szklance, rozrzedziło się. Zewnętrzne ciśnienie atmosfery utrzymuje dwie szklanki, jakby przyklejone jedna do drugiej, mamy tutaj zjawisko, jakie zachodzi w doświadczeniu z półkulami magdeburskiemi, wykonywanym na wykładach fizyki za pomocą maszyny pneumatycznej. Trzymając jedynie górną szklankę, można podnieść zarazem i dolną. Papier często pęka, pomimo to doświadczenie udaje się przy odpowiednim wykonaniu.
