Weź rurkę szklaną o średnicy 2 centymetrów i długości 20 centymetrów, w razie braku takiej, zrób rurkę ze zwyczajnego papieru listowego, z rurką taką można łatwo otrzymać duże bańki — wielkości głowy ludzkiej. Umaczaj koniec rurki w roztworze z mydła marsylskiego lub jakiegokolwiek innego i dmuchnij silnie i raptownie z góry na dół. Bańka szybko zwiększać się będzie, a ciepłe powietrze płuc pobudzi ją zaraz do wznoszenia się. Nie uwalniając bańki, postępuj za jej ruchem wznoszenia się, odwracając stopniowo do góry koniec rurki, aż do chwili dosięgnięcia ostatniej kropli, zawieszonej na dnie bańki; w ten sposób wytłoczysz do ścianek ostatnią porcję cieczy; balon, całkowicie wydęty, czeka jedynie słowa „puszczaj“, jeżeli już sam się nie oderwał. Gdy temperatura jest dość nizka, balon pójdzie do góry i pęknie pod sufitem, w przeciwnym wypadku opuści się powoli z chwilą, gdy trochę oziębnie.
Strona:G. Tissandier - Rozrywki Naukowe.djvu/109
Ta strona została uwierzytelniona.
Balon z powietrzem i z gazem wodorowym.