w płynie, rozpuszczającym je z wielką łatwością. Złoto zmienia się i w zetknięciu z rtęcią. Dla doświadczenia tego zawieszamy listek złota nad warstwą tego płynnego metalu (fig. 157). Wkrótce zachodzi zmiana, złoto łączy się z rtęcią i staje się szarawym.
Srebro łatwiej podlega zmianom, niż złoto; uderzająco białej barwy, świeżo stopione, na powietrzu matuje się. Nie utlenia się, lecz łączy się z siarką pod wpływem drobnych ilości siarkowodoru. Kwas azotowy rozpuszcza srebro bardzo łatwo z wydzielaniem obfitym kłębów pary. Po odparowaniu otrzymanego roztworu pozostają białe blaszki kryształów azotanu srebrowego. Stopiony azotan srebra nosi nazwę lapisa, kamienia piekielnego, i stosuje się w medycynie do przypiekania. Azotan srebra jest silną trucizną, posiada własność czernienia pod wpływem światła słonecznego, stał się podstawą cudownych operacji w fotografji. Sole srebrne w wodnym roztworze wykazują własność strącania się od działania chlorków takich, jak sól morska. Jeżeli wrzucić kilka ziaren soli kuchennej do roztworu azotanu srebra, tworzy się obfity serowaty osad chlorku srebra, czerniejący od światła.
