Przywiązujemy do końca szpagatu, długiego od 30 do 40 centymetrów, łańcuszek metalowy o małych ogniwach długości od 25 do 35 centymetrów, zamknięty w sobie. Trzymając sznurek
w położeniu pionowym, nadajemy mu ruch obrotowy szybki w ten sposób, jakbyśmy chcieli skręcić sznurek między palcami (fig. 17); łańcuszek z początku otwiera się, jak widać wyżej na rysunku pod A; w miarę powiększania prędkości ruchu szpagatu, łańcuszek, zrobiony z ciężkiej materji, zostaje odrzucony coraz wyżej, wreszcie tworzy koło w płaszczyźnie poziomej. Sznurek opisuje w tym ruchu figurę o powierzchni stożka, wytworzoną silą odśrodkową.
Figura B daje dokładny obraz, jaki wywołuje mały przyrząd na oku podczas ruchu. Podobnież obsadka, przywiązana do szpagatu za jeden z końców, przybiera położenie prawie poziome.
