Strona:Gabriela Zapolska-Wodzirej Vol 1.djvu/149

rzemykami i zbladł jeszcze bardziéj, widząc biegnącego ku niemu Malewicza.
 — Co to, Kafthan? — krzyczał Malewicz — kupiłeś sobie bestye apokaliptyczne z obrazu Chełmońskiego?
 Na plac w téj chwili wjechało lando namiestnikowéj.
 Cztery panienki, odziane w skromne krotonowe sukienki, siedziały w głębi powozu.
 — Co za szczęście, że wreszcie zdołałeś pohamować swe jukiery — ciągnął Malewicz. — Ręczę, że czwarta panna namiestnikówna dostałaby spazmów, patrząc na twą jazdę!..
 Zaczął konie oglądać.
 — Drogo zapłaciłeś?..
 Kafthan rad, że Malewicz odwraca rozmowę i że będzie mógł pochwalić się zapłaconą sumą, odpowiedział:
 — Dwa tysiące trzysta razem z szarabanem.
 — Czego? centów?...
 — Nie! reńskich!..
 — To za drogo!.. A ta szkapa ma monatsblind na prawém oku...
 Kafthan poruszył się niespokojnie.
 — Co znowu!..
 — Naturalnie!.. Stoisz na przeciągu, szkapy zgrzane... jeżeli nie mają monastblindu, to dostaną...
 Nagle Malewicz otworzył drzwiczki szarabanu.