Strona:Gabriela Zapolska - Do oddania - na własność.djvu/8

ma z szelestem jedwabnych podszewek usiadła na krześle i Malicka doznała odurzającego wrażenia z całych kłębów werweny, ciągnących się w powietrzu. Razem z tym zapachem porwało ją wspomnienie młodości, dzieciństwa, pokoju matki, w którym z fałdów portjer i jedwabnej kołdry płynęła wiecznie woń werweny, jej własnych sukienek oblanych tą esencją, tualetki z kryształowemi flakonikami, ustawionemi w trzcinowym koszyczku.
 W podartym swym kaftanie wyprostowała się nagle, jakby wraz z tym subtelnym zapachem wróciły jej dawno zapomniane dobre ułożenie i maniery. Spojrzała w twarz damy, twarz o silnych, ostrych rysach, obramowanych doskonale ufryzowanemi włosami — i uczuła się nagle w swem otoczeniu, w jakiemś kole, z którego wybiegła na chwilę i do którego byle co — ot — werweny kropla napowrót wprowadzić ją może.
 Lampka zapalona świeciła blado, dając bobrowemu kołnierzowi damy srebrne, leciuchne połyski.
 — Proszę mi pokazać dziewczynkę ośmioletnią... chcę ją wziąć nie za swoją, bo mam sama córkę, jedynaczkę. Moja mała się jednak nudzi sama i radaby mieć towarzyszkę. Mieszkamy na wsi. Chłopskie jednak dzieci mają wiele złych instynktów. W ogłoszeniu jest: „dobrze urodzona“. Zapewne: szlachcianka?
 Malicka wyprostowała się jak struna.
 — Szlachcianka z matki — odparła.
 Dama rozpięła aksamitny paltocik.
 — Pani wdowa?
 — Prawie... to jest nie...
 — Może pani z mężem nie żyje?...
 W głosie damy brzmiała surowość
 Malicka się przelękła.
 — O nie!.. owszem!... żyjemy jaknajlepiej. Mąż mój był... to jest... trzymał dzierżawę... spaliliśmy się... rozmaite nieszczęścia.
 Kłamała, strojąc rządcostwo męża w dzierżawę, zdjęta nagle fałszywym wstydem przed tą pachnącą damą, która jej całe utracone przez mezaljans szczęście przypominała.
 — Génie — dodała wreszcie — venez ici!
 Pragnęła trochą francuszczyzny pokryć łachmany, ubóstwo i całą swą smutną sytuację!
 Gienia, jak zwykle łagodna i posłuszna, wyszła z kąta i stanęła koło matki.
 Była blada, bledsza niż zwykle i szeroko rozwartemi oczami patrzyła na matkę.