Strona:Gabriela Zapolska - Fin-de-siecleistka.djvu/552

identyczne. I tu i tam tajemnica inkarnacyi cudowna i dziewicza!
 Zamyślił się chwilę, wreszcie dodał:
 — Maya! Maya!... uosobienie fenomenów ziemskich!... torrent des mobiles chimères!... według słów Leconte de l’Isle’a!...
 Dziewczyna w różowym kaftaniku szczękała głośno talerzami.
 — Czy mam panu przynieść i kartofle? — spytała.
 Buddhysta spojrzał na nią błędnemi oczami.
 — Nie!... tak!... dziękuję! — odparł i znów spiesznie pić zaczął.
 Dziewczyna zebrawszy talerze, kierowała się w stronę kuchni.
 — Czy to nie śmiech — wyrzekła — pościć tak po dobrej woli i jarzynami się opychać.
 Helena dopiero teraz zauważyła dziwaczny skład śniadania Samany.
 — Czy pan jest wegetaryaninem?
 — A jakże! — odparła już u drzwi sługa — „wyiretajan“, jak go w kamienicy przezwali.
 I cała różowa, złota od blond włosów i jasnych rzęs, zniknęła, trzaskając silnie drzwiami.
 — Czy buddhyzm przymusza do żywienia się wyłącznie pokarmem roślinnym? — spytała Helena.
 — Buddhyzm nie przymusza do niczego... zaleca tylko niezabijanie żadnego zwierzęcia... odparł Samana. — W buddhyzmie niema przymusu i... w tem jego wyższość nad innemi odcieniami religijnymi... Szanuje wszelkie wyznania... i wszelkie sposoby udoskonalenia się!...
 Podniósł w górę rękę, w której błyskał widelec.