Strona:Gabriela Zapolska - Ojciec Richard.djvu/34

 Lecz August wyciągnął rękę giestem pojednawczym.
 — Daj mu spokój! — wyrzekł poważnie — czyż nie widzisz, że go napadło!...
 Richard porwał się od rogu stołu.
 — Sacré cochon! — zawołał bełkocąc prawie z gniewu — tais toi!... ou je te va ficher à la porte!...
 August wzruszył ramionami.
 — Mateczko! — zwrócił się do matki — zagramy w karty?
 Już Henryś porwał się z miejsca, aby podać karty i żetony, gdy drzwi otworzyły się nagle.
 Razem z ciepłym prądem, do izby weszło dwoje ludzi.
 Był to najstarszy syn Michał, wraz z żoną malarką, której martwa natura dostała się w przeszłym roku do Salonu. Mama Richard podniosła się cała zarumieniona z radości.
 Każda wizyta synowej była dla niej uroczystem świętem.
 Pani Michałowa z uśmiechem witała matkę Henrysia i uścisnęła Józefinę.
 Miała minę księżniczki, przybyłej w odwiedziny do swych poddanych.
 Smukła, wiotka, o cienkim delikatnym profilu, przypominała bladością barw por-