Ta strona została uwierzytelniona.
W grób trzeba iść!
W Kaltenleutgeben zaszumiał las
I spada z drzewa pożółkły liść.
To znak — że nadszedł rozstania czas
W świat trzeba iść! W świat trzeba iść.
Heliotrop, drzewa i krzaki róż
Nie znają smutku śmiertelnych snów,
Bo w nowym blasku wiosennych zórz
Zbudzą się znów! Zbudzą się znów!
Tylko — my, ludzie, jak szereg mar
Bierzemy z śmiercią wieczysty ślub.
Często, gdy błyśnie nadziei czar,
Trzeba iść w grób! Trzeba iść w grób!
Kaltenleutgeben, 1901 w lipcu. Zapolska.
